Opvoeden en samenleven binnen een gezin, zie ik als liefde-in-actie. Als moeder en pleegouder weet ik maar al te goed dat dat niet altijd mee valt, en dat er tussen gezinsleden wel eens storing op de lijn ontstaat. 

Hoe belangrijk communicatie is, hoe belangrijk het is om je uit te kunnen drukken en een luisterend oor te vinden, je begrepen te voelen, ondervond ik ook in mijn loopbaan als logopediste. Ik was voornamelijk actief in het speciaal onderwijs, waar ik onder andere werkte met kinderen met gedrags- en taalontwikkelingsstoornissen. 

Hierdoor raakte ik meer en meer geïnteresseerd in de signaalfunctie van het gedrag van kinderen en in de communicatie die nodig is om echt contact met elkaar te maken.

Daarom besloot ik een beroepsopleiding tot gezinscoach te volgen en ervaring op te doen bij het CJG, waar ik gezinnen ondersteunde bij opvoedvraagstukken.

Mijn hart ligt nu bij het coachen van gezinnen en ouders, hen leren de verbinding – van hart tot hart – te verstevigen door verbindende communicatie en verbindende activiteiten. 

Ik begeleid als gezinscoach regelmatig (pleeg)gezinnen bij de omgang met en de opvoeding van (hoog)gevoelige kinderen. 

 Uit ervaring weet ik dat (hoog)gevoeligheid veel impact op een gezin kan hebben. (Hoog)gevoeligen voelen zich soms onbegrepen, omdat ze prikkels en emoties vaak anders beleven. Het gezin kan hierop inspelen, door te leren kijken, te luisteren naar elkaar en te kiezen om anders en bedachtzamer te reageren. Zeker voor (hoog)gevoelige kinderen is het belangrijk dat zij de ruimte binnen het gezin krijgen om te mogen en te kunnen zijn wie ze zijn. 

Het opnemen van een pleegkind in het gezin heeft ook invloed op het gezinssysteem. In zo’n nieuwe situatie is het belangrijk dat ieder (pleeg)kind zijn plek vindt in het gezin, dat iedereen aan elkaar went en aan het delen van de aandacht.

Ik ondersteun je gezin graag.